ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 23 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 23 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΑΤΟΧΗ

ΓΣΕΕ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΟΙΚΑΝΩΝ

Κυβέρνηση και τρόικα συνεχίζουν την επιχείρηση σοκ και δέος σε βάρος των εργαζομένων, της νεολαίας και ολόκληρου του λαού.

Δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές της κοινωνίας. Και αυτό χρειάζεται απάντηση δυναμική και αποφασιστική.

Δε μας παίρνει να ψελλίζουμε τον κανιβαλισμό του μνημονίου περισσότερο ή λιγότερο.

Κανείς δεν σώνεται μόνος του και κυρίως σε βάρος άλλων κοινωνικών ομάδων.

Δεν μας φταίνε οι μετανάστες για την ανεργία και το άσυλο, Δεν μας φταίνε οι γιατροί για τη δημόσια υγεία. Δεν μας φταίνε εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ για τις ακριβές και κακές υπηρεσίες. Δεν μας φταίνε οι δάσκαλοι για το χάλι της δημόσιας παιδείας.

Δεν μας φταίνε οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα για τους μπαταχτζήδες επενδυτές τύπου ΙΝΤΡΑΚΟΜ, COCA – COLA, IDEA(Αντζουλάτος), κ.λ.π.

Μας φταίει η κατοχή της τρόικας Δ.ΝΤ.-ΕΕ-ΕΚΤ και η συνεργαζόμενη με τις κατοχικές δυνάμεις κυβέρνηση Παπανδρέου που πουλάει τα πάντα, ακόμη και μας, στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα του μνημονίου, της καταστροφικής κρίσης του καπιταλισμού, που σαρώνει τον κόσμο της εργασίας, τη δημόσια υγεία και παιδεία, που στραγγαλίζει τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες.

Ο κανιβαλισμός του μνημονίου, της κρίσης και της κατοχής που προωθείται από τα ΜΜΕ αλλά και καλλιεργείται για να καλύψει τις ανεπάρκειες, τα αδιέξοδα και την ανυπαρξία της κάθε αντιπολίτευσης, στρώνει φαρδιά πλατιά το δρόμο στο φασισμό.

Τα συνδικάτα είναι οι τελευταίες συλλογικότητες που μπορούν να αντισταθούν βρίσκοντας τον ενωτικό ταξικό βηματισμό τους.

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κάνουν ότι μπορούν για να μείνουμε  ξεχωριστά κομμάτια και θρύψαλα, χωρίς αποτελεσματικούς συντονισμένους αγώνες.

Η ΓΣΕΕ δεν υπάρχει πουθενά, όπως και το ΕΚΠ, και δεν υπολογίζεται ούτε πια και από τους συνεταίρους της. Η ανάγκη υπέρβασης είναι ζωτική για το συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα και όχι η διάσπαση εν ονόματι της δήθεν ταξικότητας.

Τα πρωτοβάθμια σωματεία λειτουργώντας σαν εργατικές συλλογικότητες και όχι ως παρακλάδια οργανώσεων και κομμάτων, τώρα χρειάζεται να ορίσουν ως κέντρα αγώνα τα κατά τόπους Εργατικά Κέντρα , αλλά κυρίως την ίδια τη ΓΣΕΕ, παραμερίζοντας τους βολεμένους και τους προσκυνημένους συνδικαλιστές, για να αποχτήσει πρόσωπο και στόχο το συνδικαλιστικό κίνημα.

Για να σταματήσει να χάνεται και να μιζεριάzει χωρίς γραμμή άμυνας, παρά τους αγώνες των κλάδων και των χώρων δουλειάς που γίνονται, γιατί μόνο έτσι μπορεί να οδηγηθεί αποτελεσματικά στην επίθεση.

Φτάνει πια!

Να σταματήσουμε να πληρώνουμε την κρίση τους,

να μην πληρώσουμε ακριβότερα και την ανάκαμψη τους!!

Όλοι στη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 23 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στις 10.30π.μ. στο Ε.Κ.Πάτρας

και ΠΟΡΕΙΑ στη ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Δ. Ελλάδας

ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΞΕΠΟΥΛΗΣΕΤΕ,  ΘΑ ΣΑΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ

ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ και ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ Ν. Αχαΐας

syntonismosaxaias.blogspot.com

Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΡΑ

 Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

Ιανουάριος 2011

Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας